Utwór Czesława Miłosza "Obłoki" powstał w 1935 roku w Wilnie. Ukazuje obraz świata widziany przez pryzmat lęku rodzącego się w człowieku na skutek pogłębiania się jego świadomości. Podmiot mówiący w wierszu obserwuje obłoki. Ogarnia go poczucie winy, żalu i smutku. Zdaje sobie sprawę, że jest w nim wiele zła, że skłonny jest do grzechu, często łamie podstawowe zasady. Podmiot ujawnia swoje uczucia. Tytułowe "obłoki" zmuszają do refleksji. Podmiot ocenia "obłoki", które są stróżami świata, jako straszne, bezlitosne, potrafiące odczytać jego wnętrze.
Przedstawiony w wierszu "wicher" to drugi element natury kontrolujący ludzką duszę. "Wicher" sprawia niemiłe wrażenie, jest "palący, suchy".
Wiersz Czesława Miłosza "Obłoki" kończy się marzeniem, które ma przynieść ulgę:
"Niech zasnę,
niech litościwa ogarnie mnie noc."
