Powieść Stefana Żeromskiego "Ludzie bezdomni" ukazała się drukiem w 1899 r. w Warszawie.
Zapoznaj się z biografią Stefana Żeromskiego
Mimo zauważalnych cech prozy modernizmu, tematyką i ideą nawiązuje do pozytywizmu.
Sprawdź definicję powieści modernistycznej
Głównym bohaterem jest młody lekarz Tomasz Judym, który postanowił nieść pomoc ludziom ubogim. Wypowiada walkę biedzie i bezrobociu. Dla tej idei rezygnuje z osobistego szczęścia - zrywa zaręczyny z Joasią Podborską. Stefan Żeromski podkreśla w ten sposób, że ludzie wielkich idei pozostają samotni z wyboru.
W powieści "Ludzie bezdomni" zaprezentowana została wędrówka bohatera od klęski do klęski, jego upór i determinacja w zmienianiu świata oraz wiara w celowość własnych poczynań.
Przeczytaj charakterystykę Tomasza Judyma
Krytycy i czytelnicy uznali "Ludzi bezdomnych" za wielkie wydarzenie o wymiarze społeczno-politycznym.
Stefan Żeromski zainaugurował nią cykl powieści współczesnych, osadzonych w realiach życia polskiego schyłku XIX w., podporządkowany idei pracy społecznikowskiej.
Zobacz inne ważne dzieła Stefana Żeromskiego
"Ludzie bezdomni" przynieśli Stefanowi Żeromskiemu pozycję "duchowego wodza pokolenia". Powieść odczytano jako dzieło o problemach społeczno-moralnych epoki, jako protest przeciwko rozwarstwieniu i niedoli najbiedniejszych warstw narodu. Przez niektórych uważany również jako manifest ideowy, głoszący walkę z oportunizmem i egoizmem społecznym.
"Ludzi bezdomnych" przetłumaczono na 14 języków. Powieść Stefana Żeromskiego wywarła bezpośredni wpływ na sposób myślenia i życia młodych ludzi z początków XX w.
Zobacz także:
Stefan Żeromski - najważniejsze dzieła
Ludzie bezdomni - treść utworu
Ludzie bezdomni - znaczenia bezdomności
Ludzie bezdomni - panorama społeczna
Ludzie bezdomni - jako powieść
