Wielkanoc związana jest z bogatą i wielowiekową tradycją. To, kiedy przypadnie nam świętować Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, ściśle związane jest z żydowskim świętem Paschy. Dla pierwszych chrześcijan nie było to też takie oczywiste, ponieważ dopiero w IV wieku uregulowano to podczas soboru nicejskiego. Wielkanoc jest więc świętem ruchomym: może wypaść najwcześniej 22 marca, zaś najpóźniej 25 kwietnia.
'Zmartwychwstanie Chrystusa', jeden z najwcześniejszych obrazów Rafaela Santiego datowany na przełom XV i XVI w. Fot. Domena publiczna
Tydzień, który poprzedza Wielkanoc nazywany jest Wielkim Tygodniem, a ostatnie trzy dni – Triduum Paschalnym. Są to:
Nie wszyscy o tym wiedzą, ale niedziela wielkanocna rozpoczyna się już w sobotę po zapadnięciu zmroku. Rozpoczyna ją Wigilia Paschalna, podczas której duchowny zapala paschał, czyli wielką, woskową świecę. Ma to symbolizować zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. Po kilku godzinach, kiedy zaczyna świtać, dzwony kościelne głośno oznajmiają całemu światu, że Chrystus zmartwychwstał (Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!). Po uroczystej mszy, chrześcijanie udają się do domów na tradycyjne śniadanie wielkanocne. Najpierw dzielą się święconką, a potem wspólnie jedzą przygotowane potrawy, takie jak: jajka, biała kiełbasa, żurek, szynka, pasztet z królika, chrzan z ćwikłą i żurawiną, babka wielkanocna oraz mazurek.
W niewielu krajach na świecie Wielkanoc jest obchodzona bardzo uroczyście i religijnie, jak w Polsce. Tego dnia wszystkie panie domu wyciągają śnieżnobiałe obrusy, najlepszą zastawę, a dom przystrajają w barwy wiosny. Na stołach, zwykle oprócz jedzenia pojawiają się żywe kwiaty – najczęściej żonkile i tulipany. Ten dzień szczególnie zarezerwowany jest dla najbliższych - rodziny i przyjaciół, spędzany przy suto zastawionym stole, podczas którego rozmawiamy i cieszymy się wspólnym towarzystwem.