Bitwa Warszawska była jednym z najważniejszych starć w historii polskiej. Miała ona miejsce w dniach od 13-25 sierpnia 1920 roku i zaważyła na losach toczącej się od 1919 roku wojny polsko-bolszewickiej. Warto pamiętać, że II Rzeczpospolita odrodziła się w pod koniec 1918, więc była na etapie odbudowywania struktur państwowych i wojskowych. Wojna jednak była nieunikniona, gdyż konieczne było ustalenie jasnych granic pomiędzy II RP a Rosją sowiecką.
Początkowo ze strony polskiej widać było silną inicjatywę w działaniu, czego efektem była m.in. wyprawa kijowska, która została zrealizowana dzięki sojuszowi z Petlurą, lecz nie przyniosła wszystkich oczekiwanych skutków. W 1919 bolszewikom udało się pokonać wewnętrzną opozycję w postaci białych generałów, dzięki czemu mogli skupić wszystkie siły na ataku na Polskę. Od tego momentu sukcesywnie spychali obrońców w głąb kraju. Krytycznym momentem było załamanie obrony na linii Bugu - odtąd bolszewicka Rosja uzyskała możliwość ataku na stolicę.
Zobacz też: Ksiądz Ignacy Skorupka pod Ossowem. Niezwykły epizod Bitwy Warszawskiej 1920
W obliczu wojny polsko-bolszewickiej konieczne było zorganizowanie obrony stolicy, jako centralnego punktu II RP. Wokół Warszawy wyznaczono cztery linie obronne:
Jak widać Radzymin był istotnym punktem obrony stolicy, stąd też walki prowadzone w jego okolicy były szczególnie zacięte, a utrzymanie miasta przez siły II RP otworzyło drogę do sukcesu kontrofensywie znad Wieprza.
Marszałek Piłsudski i generał Edward Rydz-Śmigły, który bezpośrednio dowodził siłami atakującymi bolszewicką flankę Fot. domena publiczna/NAC
Bitwa pod Radzyminem toczyła się w dniach 13-16 sierpnia i uznawana jest za jeden z najważniejszych momentów Bitwy Warszawskiej, który przesądził o zwycięstwie Polaków.
Starcie rozpoczęło się od uderzenia Armii Czerwonej w kierunku Warszawy. Podczas niego w planie było opanowanie Pragi, a w konsekwencji zajęcie całej stolicy. 14 sierpnia wojskom bolszewickim udało się opanować miasto Radzymin i przełamać obronę 1. Armii Wojska Polskiego, która miała na celu obronę Warszawy od wschodu.
W ciągu dnia pod Radzyminem trwały krwawe walki, w toku których miasto kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk. Ostatecznie jednak zostało opanowane przez sowietów. Polscy dowódcy liczyli, że uda się maksymalnie wydłużyć opór wokół Radzymina, aby w tym czasie ruszyła planowana kontrofensywa, której dowodził na południu - marszałek Piłsudski, a na północy gen. Sikorski. Głównym celem akcji było okrążenie bolszewików szturmujących stolicę.
Ossów, rekonstrukcja Bitwy Warszawskiej Fot. Adam Stępień / Agencja Wyborcza.pl
Po trzech dniach ciężkich i krwawych walk, 1. Armia pod dowództwem gen. Franciszka Latinika odparła atak bolszewickich dywizji strzeleckich na Radzymin i Ossów. Radzymin został odbity przez Wojsko Polskie 15 sierpnia 1920. Zwycięstwo to okazało się punktem zwrotnym Bitwy Warszawskiej.
Bohaterska obrona Radzymina przyczyniła się również do sukcesu strategicznej kontrofensywy znad Wieprza, dzięki której udało się zmusić Armię Czerwoną do wycofania się spod Warszawy.