Zniszczenie części miasta, ponad 100 ofiar śmiertelnych, 4 000 rannych, tak wygląda bilans wybuchu ponad 2 750 ton saletry amonowej w Bejrucie. Czym jest związek chemiczny, który doprowadził do tragedii? Jakie jest jego zastosowanie?
Saletra amonowa (azotan amonu) jest bezbarwnym i krystalicznym ciałem stałym. Ze względu na największą zawartość azotu w grupie nawozów saletrzano-amonowych (34%) jest często stosowana w mieszkankach nawozów mineralnych.
Rolnicy wykorzystują saletrę amonową również w postaci jednoskładnikowego nawozu. Występuje wówczas w formie białych albo beżowych granulek. Dzięki swojej dobrej rozpuszczalności w wodzie, saletra bardzo szybko wsiąka w glebę.
Podczas podgrzewania, saletra amonowa rozkłada się na podtlenek azotu oraz wodę. Rozkład związku chemicznego może przybrać charakter wybuchowy. Sama saletra nie ulega spalaniu, jednak jej wyjątkową właściwością jest to, że potrafi zwiększyć prędkość spalania innych materiałów, nawet kiedy brakuje tlenu.
W historii znane są przypadki, kiedy wybuch saletry amonowej doprowadzał do tragedii. Jednym z najbardziej znanych jest katastrofa w Texas City z 1947 r., kiedy podczas ładowania francuskiego statku towarowego wybuchło 2 300 ton saletry. W wyniku zdarzenia zginęło 581 osób.
W XX oraz XXI w. wielokrotnie dochodziło do wypadków związanych z azotanem amonu. Najczęściej dochodziło do nich w fabrykach nawozów sztucznych oraz w czasie transport nawozu koleją albo statkiem.
Ze względu na swoje właściwości, saletra amonowa była wielokrotnie wykorzystywana do stworzenia ładunków wybuchowych. Terroryści wykorzystali bombę skonstruowaną z nawozów sztucznych podczas zamachu na World Trade Center w 1993 r. Pod jedną z wież zaparkowano samochód, który był wypełniony ponad 700 kg substancji. W wyniku eksplozji zginęło 6 osób, ponad 1000 zostało rannych.