Głównymi postaciami są: bohater - narrator, jego ojciec, matka, gospodyni domowa Adela.
Drohobycz oglądany oczyma dziecka - narratora, przybiera charakter groteskowo-fantastyczny, nieomal baśniowy. Pisarz kreuje nową rzeczywistość przez pryzmat wyobrażeń dziecka, jego skłonności do marzeń, fantazjowania, jego lęków i fascynacji. To, co realne, zostaje odrealnione, łączy się z poetyką snu, z symboliką podświadomości. Na tle miasteczka ukazuje przemiany społeczno-ekonomiczne i cywilizacyjne początku XX wieku.
W tej prozie następuje deformacja rzeczywistości (czas międzyplanetarny, gdzieś zawieszony, nierealny, miejsce akcji - miasteczko żydowskie jak każde inne, fabuła - zdeformowana), dokonuje się przetwarzanie obrazu realistycznego w nierealistyczny.