Wassily Wassilyevich Kandinsky - kto to taki?

Wassily Kandinsky to rosyjski malarz oraz teoretyk sztuki, który swoimi dziełami stał się jednym z liderów awangardy w sztuce i twórcą abstrakcjonizmu na początku XX wieku.

Młodość

Wassily Kandynsky urodził się Moskwie 4 grudnia (16 grudnia według kalendarza gregoriańskiego) 1866 roku. Był synem Lidii Ticheevy i Wasiliego Silvestrovicha Kandynskiego. Gdy miał pięć lat, jego rodzice rozwiedli się, a on trafił do Odessy, gdzie mieszkał i uczył się u swojej ciotki.

W Odessie uczył się grać na pianinie i skrzypcach, a także próbował swych sił w malowaniu pod opieką specjalnie wynajętego nauczyciela. Już wtedy dostrzeżono jego niecodzienny dobór barw. Niemniej, jego rodzice chcieli, aby został prawnikiem i jego uwaga skupiła się właśnie na tym.

W 1886 roku dostał się na Uniwersytet Moskiewski, gdzie studiował prawo, które ukończył z wyróżnieniem.

Zmiana kierunku

Przez kolejnych dziesięć lat Wassily Kandinsky pracował jako prawnik, ze sporym powodzeniem. Jednak dwa wydarzenia w jego życiu zmieniły kierunek jaki wiązał z karierą prawnika.

Pierwszym wydarzeniem było zobaczenie wystawy francuskich impresjonistów w Moskwie, zwłaszcza dzieł Claude'a Moneta. Drugim - wysłuchanie opery Lohengrin Ryszarda Wagnera w Teatrze Bolszoj. Wtedy zrozumiał, że tym, co naprawdę kocha i co sprawia mu radość, jest malarstwo.

Kandinsky napisał kiedyś: "Pamiętam, że rysowanie, a nieco później malarstwo, uniosły mnie poza rzeczywistość ".

Kariera

Kandinsky przeprowadził się do Monachium, gdzie uczył się malarstwa i doskonalił się w tej sztuce. Szybko zrozumiał, że malarstwo to coś duchowego. Uważał także, że związek między muzyką a malarstwem jest bardzo silny. Dzięki temu stał się pionierem w sztuce abstrakcyjnej. Kolor stał się uczuciem, a nie sposobem na opis natury.

W swojej książce O duchowości w sztuce napisał, że sztuka pełni funkcję metafizyczną.

Błękitny Jeździec

Ważną częścią życia Kandinskiego było założenie ugrupowania Błękitny Jeździec w grudniu 1911 roku. Powstało ono w wyniku sporu z Nowym Stworzyszeniem Artystycznym w Monachium, do którego należał, a którego podejście do sztuki uznał za konserwatywne i akademickie.

Razem z przyjaciółmi - Franzem Marcem, Augustem Macke, Alexejem von Jawlenskim, Paulem Klee, Arnoldem Schönenbergem i kilkoma innymi, stworzyli ugrupowanie i otwierali własne wystawy.

Przez wiele lat Kandinsky podróżował po Europie razem z Gabriele, odwiedzając wystawy malarskie. Ich swobodne podróże zakończyły się wraz z wybuchem pierwszej wojny światowej. Kilka miesięcy po jej rozpoczęciu, Kandinsky i Gabriele rozstali się. Ona wróciła do Monachium, a on do Moskwy, przeżywając załamanie nerwowe.

Powrót do Rosji

W Moskwie poznał córkę generała, Ninę Andreievskayową, z którą ożenił się w 1917 roku. Mimo wielkiej rewolucji w Rosji, nie opuścił kraju. Za to udzielał się w dziedzinie kultury.

Dzięki niemu powstało kilkanaście muzeów na prowincjach oraz Instytut Kultury Sztuki w Moskwie.

Niestety, ze względu na realizm socjalistyczny w sztuce i wiele nieprzychylnych opinii na temat dzieł Kandinskiego, on sam był zdeterminowany, by opuścić Rosję i wyjechać do Niemiec.

Ostatnie lata

Wassily Kandinsky malował i pracował w Monachium, a następnie wykładał w Bauhaus - prestiżowej uczelni artystyczno-rzemieślniczej. Jednak od 1933 roku, gdy naziści przejęli władze w Niemczech, jego praca była utrudniona. Po zamknięciu Bauhaus, musiał pogodzić się z tym, że w Niemczech nie będzie dla niego przyszłości. Chociaż dalej malował, 57 jego prac zostało skonfiskowanych przez nazistów.

Przed wybuchem drugiej wojny światowej, Kandinsky wraz z żoną, uciekł do Francji, ale i ta została pokonana przez III Rzeszę. Pozostał we Francji, ale żył na odludziu, kontaktując się tylko ze starymi przyjaciółmi, jego obrazy przestawały się sprzedawać tak dobrze jak kiedyś.

Wassily Kandinsky zmarł w Neuilly-sur-Seine 13 grudnia 1944 roku z powodu choroby naczyń mózgowych. U jego boku trwała wiernie żona Nina.

Wiele prac Kandinskiego zaginęło po konfiskacie przez III Rzeszę. Jednak zachowane obrazy, sprzedawane w domach aukcyjnych, potrafią osiągnąć ceny 20 milionów dolarów.