Geneza
"Dzieje Tristana i Izoldy" to romans rycerski, który na podstawie ustnych legend, odtworzył Józef Bedier. Dzieje kochanków były przekazywaną ustnie opowieścią o czynach (chansons de geste) i należały do cyklu utworów bretońskich. Opowieść o Tristanie i Izoldzie powstała we wczesnym średniowieczu w północnej Francji. Na język polski została przełożona przez Tadeusza Boya-Żeleńskiego w 1917 roku.
Akcja
Akcja romansu rozgrywa się w średniowieczu, w bliżej nieokreślonym czasie na zamku Tyntagiel w Kornwalii, a także w Irlandii, Bretanii i w Galii. "Dzieje Tristana i Izoldy" podzielone są na 19 rozdziałów, które opisują historię tragicznej miłości dwojga kochanków, którzy walczą z przeciwnościami losu.
Najważniejsi bohaterowie
Tristan - syn króla Lonii, ukochany Izlody
Izloda Jasnowłosa- córka króla Irlandii, ukochana Tristana, żona Marka
Król Marek - mąż Izoldy, wujek Tristana
Andret, Gwenelon, Gondolin i Denoalen - baronowie, wrogowie Tristana
Blanchefor - siostra Marka, żona Riwalena, matka Tristana
Riwalen - ojciec Tristana
Karzeł Frocyn - czarownik, który sprzyja czterem baronom
król i królowa Irlandii - rodzice Izoldy
Izolda o Białych Dłoniach - żona Tristana
Morhołt, brat królowej Irlandii, ściągał haracz od Kornwalii z rozkazu króla irlandzkiego
Brangien - służąca Izoldy
Perynis - wierny sługa Izoldy, przyjaciel Tristana.
Diuk Żyleń - książę Galii
Dynas - kasztelan Diuka, przyjaciel Tristana
Rohałt Dzierżący Słowo - sługa Riwalena, opiekun Tristana
Romans rycerski
"Dzieje Tristana i Izoldy" to romans rycerski, który rozkwitał jako odmiana romansu na przełomie XV i XVI wieku. Narracja "Dziejów Tristana i Izoldy" skupia się na przygodach bohaterów i nie analizuje ich wewnętrznych przeżyć. Fabuła jest dynamiczna i pełna zwrotów akcji. Zdarzenia prezentowane są chronologicznie, od narodzin do śmierci głównego bohatera. Tematyka romansu rycerskiego jest osnuta wokół miłości i legendarnych rycerzy. Pojawiają się elementy fantastyczne.
