W latach 70. i 80., Komorowski działał w opozycji demokratycznej - kolportował prasę podziemną wydawaną przez Komitet Obrony Robotników, współzałożył wydawnictwo podziemne Biblioteka Historyczna i Literacka. Był kilkakrotnie aresztowany, a w stanie wojennym internowany.
Jest absolwentem Instytutu Historycznego na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 80. uczył historii, m.in. w seminarium duchownym w Niepokalanowie.
Poseł od I kadencji
W latach 1989-1990 pełnił funkcję dyrektora gabinetu Aleksandra Halla, ministra ds. współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami. W 1991 r. z powodzeniem kandydował do Sejmu z list Unii Demokratycznej. Jednocześnie z mandatem posła I kadencji sprawował urząd wiceministra ds. wychowawczo-społecznych w Ministerstwie Obrony Narodowej (1990-1993). W latach 90. był członkiem Unii Wolności (1993-1997) oraz stronnictwa Konserwatywno-Ludowego (1995-2001).
W kolejnych latach kandydował do Sejmu z list UD (1993), AWS (1997), PO (2001, 2005 i 2007). Do Platformy wstąpił w 2001 r.
Po katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, w której zginął urzędujący prezydent Lech Kaczyński, jego obowiązki przejął Komorowski jako ówczesny marszałek Sejmu. Potem, 4 lipca 2010 r., w II turze wygrał wybory prezydenckie z Jarosławem Kaczyńskim z wynikiem 8 933 887 do 7 919 134 głosów.
Polowania? Tylko z aparatem
Kontrowersje budziło zamiłowanie Komorowskiego do polowań. - Mąż uznał, że wielu wyborcom to jednak przeszkadza, więc powiedział, że postara się ograniczyć polowanie do łowów z aparatem fotograficznym - powiedziała w końcu w jednym z wywiadów pierwsza dama Anna Komorowska.
