Noc Kupały to słowiańskie święto wody, ognia, płodności i miłości, które obchodzone jest w trakcie letniego przesilenia słonecznego.
Dawniej Noc Kupały była ściśle związana z licznymi obrzędami i wróżbami. Najczęstszym zwyczajem było zaplatanie przez panny wianków z kwiatów oraz ziół, w które wplatano także łatwopalne łuczywo. Następnie odbywała się specjalna ceremonia, podczas której śpiewano i tańczono, a dziewczęce wianki podpalano i puszczano na wodę. Wówczas chłopcy mieli za zadanie wyłowić wianki z wody i połączyć się w pary z właścicielkami wianków.
Noc Kupały to jednak nie tylko puszczanie wianków, ale również wielkie świętowanie przy ognisku. Ludzie, którzy chcieli oczyścić się i jednocześnie ochronić przed złymi mocami, tańczyli i skakali nad płomieniami. Niezwykle popularną zabawą było również poszukiwanie w lesie kwiatu paproci. Znalezienie go, wróżyło znalazcy szczęście i pomyślność.
Noc świętojańska jest świętem, które zostało ustanowione przez Kościół katolicki i obchodzone jest co roku w nocy z 23 na 24 czerwca. Kościół ustanowił je, aby zlikwidować obyczaj obchodzenia pogańskiej Nocy Kupały. Dlatego też, aby zatrzeć słowiańską tradycję, znalazł temu świętu patrona. Patronuje mu Jan Chrzciciel, a noc świętojańska jest w wigilię imienin św. Jana.
Obecnie czerwcowe święta to jedynie tradycja, która niewiele ma wspólnego z religią. Choć obchodzona jest w wielu miastach w Polsce, to ma charakter rozrywkowy. W trakcie obu wyjątkowych wydarzeń pali się ogniska, a także plecie i puszcza wianki.