Nabożeństwo żałobne w intencji Jacques'a Chiraca odprawiono w Paryżu. Trumnę z ciałem byłego prezydenta Francji, który zmarł w czwartek 26 września, przewieziono z Pałacu Inwalidów do kościoła Saint-Sulpice. Tam odbyła się uroczystość z udziałem kilku tysięcy osób.
Pogrzeb Jacques'a Chiraca. Żegnali go przywódcy państw
Wśród osób uczestniczących w uroczystościach żałobnych byli obecny prezydent Emmanuel Macron, byli szefowie V Republiki - Valery Giscard d’Estaing, Nicolas Sarkozy i Francois Hollande. Obecni byli też przywódcy państw i rządów trzydziestu krajów - w tym między innymi prezydent Rosji Władimir Putin, były prezydent Stanów Zjednoczonych Bill Clinton, premier Węgier Viktor Orban, także francuscy politycy z premierem Edouardem Philippem na czele. Polskę reprezentował minister spraw zagranicznych Jacek Czaputowicz.
Nabożeństwo odprawiał arcybiskup Paryża, kardynał Michel Aupetit, który pożegnał Chiraqu'a słowami: - Cechowała go prawdziwa miłość do ludzi (...) Jeśli polecamy Bogu z takim zaufaniem naszego prezydenta, to dlatego, że wiemy, iż tylko miłość oceni miłość. Dał tego przykład Jezus Chrystus. Żegnaj, dziękujemy - mówił, cytowany przez Reuters.
Pogrzeb Jacques'a Chiraca Fot. Francois Mori / AP Photo
Pogrzeb Jacques'a Chiraca Fot. Francois Mori / AP Photo
Były prezydent spoczął na cmentarzu Montparnasse w Paryżu w grobowcu rodzinnym u boku zmarłej przed kilkoma laty córki Laurence. Poniedziałek był we Francji dniem żałoby narodowej. Pamieć byłego prezydenta uczczono minutą ciszy w szkołach
Jacques Chirac - kim był?
Jacques Chirac był prezydentem Francji przez 12 lat oraz był ostatnim prezydentem tego kraju urodzonym przed wybuchem II wojny światowej. W politykę zaangażowany był przez łącznie 45 lat. Chirac uznawany jest także za ostatniego prezydenta Francji, który związany był z ruchem gaullistowskim.
Polityk znany był z poglądów konserwatywnych - był między innymi zwolennikiem surowych kar dla przestępców oraz opowiadał się przeciwko liberalizacji systemu gospodarczego. Zaistniał w polityce już w 1967 roku, kiedy został sekretarzem stanu w ministerstwie spraw społecznych ds. pracy w rządzie Pompidou - później także zajmował się pracą w resorcie ekonomii i finansów. Następnie powoływany był do pracy w rządach Maurice'a Couve de Murville'a czy Jacques'a Chaban-Delmasa. W 1972 roku został ministrem rolnictwa, a dwa lata później ministrem spraw wewnętrznych.
