Triduum Paschalne ma na celu świętowanie Misterium paschalnego, czyli męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Z okresem Wielkiego Tygodnia związanych jest wiele obrzędów kościelnych, a także różnorodne zwyczaje ludowe.
Triduum Paschalne zaczyna się w Wielki Czwartek, który jest wspomnieniem ostatniej wieczerzy Jezusa. Jedyna msza tego dnia to wieczorna Msza Wieczerzy Kapłańskiej. Zamiast dzwonów w kościołach słychać specjalne kołatki. W niektórych regionach Polski kultywuje się zwyczaj wieszania Judasza, czyli specjalnie wykonanej słomianej kukły.
W Wielki Piątek kontynuuje się liturgię z Wielkiego Czwartku. To czas zadumy nad cierpieniem i śmiercią Jezusa. Tego dnia odprawia się drogę krzyżową. W niektórych kościołach panuje zwyczaj stawiania straży grobowych.
Tradycyjnie Wielka Sobota jest spędzana na modlitwie, czuwaniu przy grobie Jezusa i święceniu pokarmów. Ten ostatni zwyczaj ma prawdopodobnie pogański rodowód. Niegdyś w domach szlacheckich to ksiądz musiał odwiedzić wiernych, by poświęcić cały stół z daniami wielkanocnymi. Tego dnia w koszyczku umieszcza się: jajka (symbol nowego życia), baranka z masła, ciasta lub czekolady (przedstawienie Jezusa), chleb (kolejna pamiątka Chrystusa), sól (symbol oczyszczenia), wędlinę (mająca zapewnić dobrobyt), ciasta świąteczne (będące osłodą postu) i chrzan (symbol męki pańskiej).
Triduum Paschalne wieńczy Wielka Niedziela. W nocy rozpoczyna się Liturgia Wigilii Paschalnej, którą należy zakończyć przed świtem. To dzień radości z powodu odradzającego się życia. Rezurekcję czasami rozpoczynają wybuchy petard, które przypominają o osunięciu się kamiennej pokrywy w momencie wyjścia Jezusa z grobu. Potem wierni udają się do domów na zjedzenie wielkanocnego śniadania. Ten radosny dzień jest obchodzony w gronie rodziny.