Wielkanoc to najważniejsze w tradycji chrześcijańskiej święto, które jest wspomnieniem męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jest też Wielkanoc świętem ruchomym, a jako datę jej obchodzenia ustalono pierwszą niedzielę wypadającą po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Najwcześniej Wielkanoc może wypaść 22 marca, najpóźniej zaś 25 kwietnia.
Przygotuj się na Wielkanoc >>>
Wielkanoc obchodzimy w dużej mierze poprzez zwyczaje ludowe, które są związane ze starosłowiańskim świętem Jarego. Malowanie pisanek oraz święconka mają pogański rodowód, podobnie jak Śmigus-dyngus. Dawniej to święto było obchodzone osobno jak Śmigus (zwyczaj bicia się witkami wierzby oraz oblewania wodą) oraz Dyngus (składanie wizyt znajomym). Dawne słowiańskie praktyki i symbole wielkanocne odnosiły się również do odradzającej się przyrody. Jajka do dzisiaj są symbolem nowego życia, palma miała zapewnić domownikom ochronę od nieszczęścia, a zając był oznaką płodności.
Wielkanocne ozdoby – inspirujące pomysły >>>
Wielkanoc posiada wiele ciekawych obrzędów, jak pogrzeb żuru i śledzia, który polegał na rozbijaniu garnków wypełnionych żurem lub nieczystościami. Tak na wsiach świętowano koniec postu. W Krakowie do tej pory obchodzi się Emaus, czyli rodzaj odpustu połączonego z kiermaszem. W Poniedziałek Wielkanocny można było niegdyś spotkać Siudą Babę, czyli mężczyznę usmolonego sadzą, który udając kobietę zbierał datki i smarował sadzą młode panny. Obecnie ten zwyczaj zachował się jedynie w małopolskich wsiach. Innym krakowskim zwyczajem jest Rękawka, która polega na oddawaniu czci zmarłym – ta praktyka pochodzi z tradycji wiosennych Dziadów. Rękawkę obchodzi się we wtorek po Poniedziałku Wielkanocnym. Za wielkanocną grę można było uznać walatkę, zwaną również wybitkami, w której dwie osoby toczyły swoje pisanki przeciwko sobie. Ten, którego jajko się nie rozbiło, zabierał resztki pisanki rywala.