Wczorajsza premiera filmu "Smoleńsk" w Teatrze Wielkim w Warszawie wzbudziła spore kontrowersje nie tylko ze względu na samą fabułę, ale także z powodu tego, co działo się przed pokazem.
Tak jak na wielu filmowych premierach, na korytarzu postawiono ściankę z tytułem filmu, przy której mogli zostać sfotografowani zaproszeni goście. Wielu z tej możliwości skorzystało, uśmiechając się do obiektywu. ZOBACZ ZDJĘCIA>>>
"Pozowanie i uśmiechy na ściance z napisem: "Smoleńsk"? Zacytuję Poetę: "wszystko jest kwestią smaku". A ja dodam: i przyzwoitości" - zareagowała na to na Twitterze dziennikarka Joanna Racewicz, której mąż por. Paweł Janeczek zginął w katastrofie smoleńskiej.
"Smoleńsk to nie film. To ludzkie tragedie" - dodała dziennikarka w jednym z komentarzy.
- Katastrofa smoleńska nie jest czymś antycznym, to jest wydarzenie wciąż żyjące w naszej pamięci. Zachowanie osób stających na ściance z tytułem filmu i uśmiechających się jest niegodne - ocenia w rozmowie z Gazeta.pl Zbigniew Lazar, ekspert ds. wizerunku i reputacji.
- Pomijając wszelkie kontrowersje wokół tej katastrofy, to jest konkretna tragedia, śmierć konkretnych osób. Nie wypada lansować się na tle Smoleńska. To także brak szacunku wobec rodzin ofiar. Brak mi słów - dodaje Lazar.
Ekspert przypomina, że ścianka stanęła także na premierze wojennego filmu "Miasto '44", poświęconemu powstaniu warszawskiemu.
Burza na Twitterze: "Takie foty można było sobie darować"
Swoje wątpliwości wyrażają także inni eksperci i dziennikarze.
"Sam fakt, że na premierze akurat takiego filmu była "ścianka" pokazuje absolutny brak wyczucia. Żenada" - skomentował na Twitterze medioznawca dr Łukasz Szurmiński z UW.
"Takie foty na ściance można było sobie darować" - napisał o zachowaniu gości na premierze "Smoleńska" dziennikarz Michał Majewski.
"Miesięcznice pełne bólu po stracie, niezagojone rany vs roześmiane panie na ściance "Smoleńsk". Jest OK" - ironizował Przemysław Szubartowicz.
kalafior05
Oceniono 55 razy 45
znalezione w sieci:
No i stało sie.
Kazik L., znany w okolicach kierowca i posiadacz samochodu ciężarowego zabił się w wypadku.
W gęstej jak mleko mgle przywalił w przydrożne drzewo i wyzionął ducha.
Policja badając ślady stwierdziła, ze nawet nie hamował. Odczyt tachografu wykazał, ze jechał
z prędkością 140 km/godz, czyli ponad 2 razy szybciej, niż dozwolone na tym odcinku. Był
ponadto za kierownica 16 godzin.
Ludziska najpierw uwierzyli, ale serdeczny przyjaciel Kazika od wybitki i wypitki miał
wątpliwości. Przecież bywało, ze wypił litra i jechał bez problemu, mówił Marcel A. Nie
mógł tak sobie zabić się z powodu mgły.
Z pomocą bezinteresownie przyszli lokalni specjaliści, w tym kowal i najlepszy w okolicy
producent "paliwa" z żyta, jako ekspert od chemii.
Kowal, Bieniek W. popatrzył na ślady na drzewie, później jeszcze raz popatrzył, myślał
długo i w końcu stwierdził: te ślady są kilka centymetrów wyżej, niż by tego oczekiwał.
Później na poboczu ustawił prymus i do garnka wrzucił parówkę. Kiedy ta pękła, krzyknął z
podniecenia: - a nie mówiłem?! żeby było mało, to jeszcze wyciągnął kalkulator i metrówkę.
Coś pomierzył na drzewie, policzył i krzyknął triumfalnie: samochód tedy wcale
nie przejeżdżał!!! Gdyby przejeżdżał, to tego drzewa by nie było, bo samochód globalnie jest
twardy a drzewo miękkie.
Specjalista od chemii zebrał z pnia kawałeczki lakieru i wrzucił do "roztworu" własnej
produkcji, zamieszał podniósł do góry i obejrzał pod światło. Powiedział tylko "dziwne",
ale takim tonem, ze wszyscy od razu wiedzieli.
Później to się zaczęło. Goska B. przypomniała sobie, ze noc przed wypadkiem pies sąsiadów
dziwnie się zachowywał. Później Brudon J. przypomniał, ze widział, jak dwóch gości, których
Kazik kiedyś wykiwał na transporcie, gadało w barze przy flaszce wódki i rozchodząc się do
domu przybili sobie żółwika. Mało tego, znany we wsi bloger, który z racji plam na awatarze
nazywany jest "Łaciaty", dowiedział się, ze dwie wioski dalej zmarła kobieta, z która Kazik L.
zatańczył trzy lata temu po pijaku na dożynkach gminnych. No to wtedy we wsi już zawrzało. To
nie mógł być przypadek. Nic nie pomagały nawoływania innych, ze miała 86 lat i od dożynek nie
wychodziła z łózka, bo Kazik L. tak ja wtedy w tańcu wyszarpał. Nowe fakty wychodziły na jaw
szybciej, niż można było je ogarniać. Roniek J., zwany "bleferem", oświadczył, ze jego zdaniem, to Kazik w tym dniu był w innym województwie i ze pewnie samochód ktoś podrzucił na miejsce domniemanej katastrofy. Później okazało się, ze kłamał, ale ludzie uznali, ze w dobrej intencji.
We wsi wre. Ludzie domagają się wydania wraku ze składu złomu w sąsiedniej gminie i powołania
międzygminnej komisji dla oczyszczenia Kazika z zarzutu piractwa drogowego i znalezienia
winnego jego męczeńskiej śmierci.
Puki co, to postawiliśmy pomnik i parę tablic, ale nie zamierzamy na tym poprzestać.
To będzie długa i twarda walka, ale prawda musi być po naszej stronie, bo mamy przecież
poparcie proboszcza