W dniu śmierci Elżbiety II dotychczasowy książę Walii został ogłoszony królem Karolem III. Chociaż od 70 lat było wiadomo, że najstarszy syn królowej będzie jej następcą, to krążyły pogłoski, że może wybrać inne imię koronacyjne - pełne imię obecnego króla brzmi bowiem: Charles Philip Arthur George i król mógł wybrać jedno z tych imion. Został jednak przy "Charlesie", chociaż jego poprzednicy - Karol I i Karol II, uznawani są za kontrowersyjnych, a ponadto przeżyli jedne z najbardziej burzliwych dni, które mogły doprowadzić do upadku brytyjskiej monarchii.
Karol I - tyran i jedyny brytyjski władca obalony przez poddanych
Karol I panowanie zaczął na rok przed śmiercią swojego ojca, który cierpiał na demencję. Formalnie na tron wstąpił w marcu 1625 roku (w wieku 25 lat) i niemal od razu wpadł w konflikt z Parlamentem, który nie chciał zgodzić się na jego ślub z katolicką, francuską księżniczką. Król niedługo później rozwiązał Parlament i kazał aresztować najbardziej aktywnych opozycjonistów. Anglicy odebrali to jako próbę wprowadzenia przez Karola I władzy absolutnej. Monarcha, który narzucił ogromne podatki i brutalne kary za ich niepłacenie, szybko zyskał przydomek "tyrana". Kolejny Parlament został zwołany po kilku latach, ale i wówczas po niespełna roku doszło do kolejnego rozwiązania i aresztowania polityków.
Zaczęły się wówczas osobiste rządy Karola I, bez Parlamentu, nazywane często 11-letnią tyranią. Król zwiększał podatki, prześladował purytanów, sprzeciwianie się jego władzy karał uwięzieniem (wymierzaniem kar zajmował się zresztą lord Strafford, który stosował też gwałty i tortury). Karol I chciał też przyporządkować sobie Kościoły Anglii i Szkocji, co doprowadziło do buntu - zwłaszcza w Szkocji, skąd powstanie szybko rozprzestrzeniało się na cały kraj. Karol I musiał zwołać Parlament - tzw. Długi Parlament - który doprowadził do wojny domowej, przegranej przez monarchistów.
Karol I trafił do niewoli i został oskarżony, a w 1649 roku skazany na śmierć. Karol I był więc jedynym brytyjskim władcą, który został obalony i ścięty przez poddanych. Tego samego roku Anglia została ogłoszona republiką, a lordem protektorem mianował się Oliver Cromwell. Po jego śmierci, w 1660 roku, Parlament zebrał się i przywrócił monarchię - ale zmienioną na monarchię parlamentarną.
Przeczytaj więcej aktualnych informacji na stronie głównej Gazeta.pl.
)
Karol II - król rozrzutny i bawidamek. Brał "kieszonkowe" od króla Francji
Na tron wstąpił wówczas syn Karola I - Karol II. Po jego powrocie do Londynu biskup, który towarzyszył jego ojcu przy egzekucji, przekazał Karolowi II jego wolę. Obalony monarcha prosił, by syn nie szukał zemsty na mordercach. Karol II zapowiedział amnestię dla zwolenników republiki, jednak najbardziej istotni przeciwnicy polityczni zostali skazani na dożywotnie więzienie, powieszenie, utopienie lub poćwiartowanie.
Karol II zrezygnował z większości swoich uprawnień jako króla. Największą jego bolączką było to, że miał "za mało pieniędzy". Nakładał więc ogromne podatki na kolonie, a później sprzymierzył się z królem Francji Ludwikiem XIV, który za "kieszonkowe" kupił przychylność króla Anglii oraz obietnicę braku wojny i tego, że Karol II przejdzie na katolicyzm (co zrobił w ostatnich dniach życia). Monarcha był bardzo rozrzutny - wydawał pieniądze na bale, uczty i kolejne kochanki. Inwestował w sztukę i zainteresował się nową dyscypliną - piłką nożną.
Umowa z królem Francji dotarła do Parlamentu, wywołując konflikt. Niedługo potem (w latach 1665-1666) nadszedł kryzys - Wielka Zaraza (prawdopodobnie dżuma, która zabiła od 75 do 100 tys. mieszkańców Londynu) i Wielki Pożar (w wyniku którego spalona została duża część Londynu - ale też szczury i pchły, co zatrzymało epidemię).
Następcą Karola II został jego brat - Jakub II, który był ostatnim katolickim królem Anglii oraz ostatnim monarchą, który rządził w sposób absolutny.
)
Był i Karol III - zwany "Ślicznym Księciem Karolkiem". Jest też polski wątek
Charles Edward Stuart był wnukiem obalonego w wyniku rewolucji Jakuba II (który po stracie tronu spędził życie na wygnaniu - dostał pałac od króla Ludwika XIV, a ten zaproponował mu nawet tron Polski. Jakub II odmówił, bo nie chciał tracić szansy na odzyskanie angielskiej korony).
Jest też kolejny polski wątek, bowiem Charles Edward Stuart ("Śliczny Książę Karolek") był prawnukiem Jana III Sobieskiego. Karol Edward wywołał nawet powstanie w Szkocji, by wprowadzić swojego ojca na tron - skończyło się ono jednak klęską, a Karol Edward ukrywał się przez lata w górach Szkocji. Po śmierci ojca jakobini zaproponowali Karola Edwarda na tron i zaczęli nazywać go Karolem III. Nie uzyskał jednak zgody papieża. Koniec życia spędził we Włoszech. Jest pochowany z bratem (biskupem) w bazylice św. Piotra w Watykanie.
