Noa Pothoven jako dziecko była dwukrotnie molestowana seksualnie, jako 14-latka została również zgwałcona przez dwóch mężczyzn. Długo trzymała te wydarzenia w tajemnicy, ponieważ za bardzo się ich wstydziła. Odbiły się one jednak na jej zdrowiu psychicznym i fizycznym - Holenderka cierpiała m.in. na zespół stresu pourazowego, depresję i anoreksję. Swoją historię opisała w nagrodzonej biografii "Winning or learning".
"Oddycham, ale już nie żyję"
Intensywne leczenie i różnego rodzaju terapie nie przyniosły skutku. Według dziennika regionalnego "De Ganderlander", Noa Pothoven w tajemnicy przed bliskimi zwróciła się do Life End Clinic w Hadze, kliniki, która oferuje przeprowadzenie eutanazji lub wspomaganego samobójstwa. Zgodnie z holenderskim prawem, nieletni mogą być poddani eutanazji za zgodą prawnych opiekunów i lekarza, o ile są poddani "długotrwałemu i nieznośnemu cierpieniu". Lekarze mieli jednak stwierdzić, że dziewczyna jest za młoda na podjęcie takiej decyzji.
Na początku czerwca nastolatka odmówiła przyjmowania jedzenia i picia. Rodzice i lekarze zgodnie postanowili nie zmuszać jej do tego.
Niedługo przed śmiercią Noa opublikowała na Instagramie wpis. "Po latach ciągłej walki następuje koniec. Po wielu rozmowach i przemyśleniach zdecydowano, że zostanę uwolniona od mojego nieznośnego bólu. To koniec. Tak naprawdę od dawna już nie żyłam, starałam się jedynie przetrwać. Oddycham, ale już nie żyję" - napisała. "To moja decyzja i jest ostateczna" - dodała.
Noa odeszła na szpitalnym łóżku, które wstawiono do jej rodzinnego domu w obecności lekarza z kliniki Life End Clinic.
W Holandii od 2002 roku można dokonać eutanazji
Sprawa wywołuje wiele kontrowersji. Zagraniczne media, również polskie, mylnie określały śmierć nastolatki eutanazją. Jednak decyzja o niezmuszanie pacjenta do przyjmowania pożywienia nie jest nią według holenderskiego prawa.
Prawo, które pozwala dokonać w Holandii eutanazji lub tzw. wspomaganego samobójstwa (w obecności lekarza), obowiązuje od 2002 roku. Zgodnie z nim osoba chcąca zakończyć swoje życie, ma do tego prawo, jeżeli zmaga się z "długotrwałym cierpieniem nie do zniesienia", nie ma innego sposobu na jego przerwanie, a sam pacjent zdaje sobie sprawę z konsekwencji, jakie niosą za sobą eutanazja czy wspomagane samobójstwo. Lekarz prowadzący pacjenta nie może wyrazić zgody samodzielnie, musi ją skonsultować z innym ekspertem, nieznającym pacjenta.
Według danych z 2015 roku na eutanazję lub wspomagane samobójstwo zdecydowało się w Holandii 5 516 osób, co stanowi mniej niż 4 proc. wszystkich śmierci.
Jeśli w związku z myślami samobójczymi lub próbą samobójczą występuje zagrożenie życia, w celu natychmiastowej interwencji kryzysowej, zadzwoń na policję pod numer 112 lub udaj się na oddział pogotowia do miejscowego szpitala psychiatrycznego.
Jeśli potrzebujesz rozmowy z psychologiem, możesz zwrócić się do Całodobowego Centrum Wsparcia pod numerem 800 70 2222. Pod telefonem, mailem i czatem dyżurują psycholodzy Fundacji ITAKA udzielający porad i kierujący dzwoniące osoby do odpowiedniej placówki pomocowej w ich regionie. Z Centrum skontaktować mogą się także bliscy osób, które wymagają pomocy. Specjaliści doradzą co zrobić, żeby skłonić naszego bliskiego do kontaktu ze specjalistą.
