Dzisiaj z Google Doodle obchodzimy 91. urodziny kolumbijskiego pisarza, dziennikarza i prekursora realizmu magicznego, jakim był Gabriel Garcia Márquez.
Google Doodle po raz pierwszy stworzono w 1998 roku. Twórcy największej wyszukiwarki na świecie jako motyw wybrali wówczas święto palenia kukły, tzw. Burning Man w Nevadzie. Na początku Doodles były zwyczajnymi obrazkami z tekstem, który pojawiał się po najechaniu kursorem. Pierwszy animowany Doodle pojawił się w 2010 roku i przedstawiał Izaaka Newtona.
Zobacz Google Doodle na pierwszy dzień lata >>>
Google Doodle i gra dla dzieci >>>
Google Doodle na zimowe igrzyska:
Gabriel García Márquez pochodził z Kolumbii. Najpierw był dziennikarzem, potem zaczął pisać powieści. Najbardziej znane z nich to: "Nie ma kto pisać do pułkownika", "Jesień Patriarchy", "Miłość w czasach zarazy" i oczywiście 'Sto lat samotności". W 1982 roku otrzymał nagrodę Nobla - przypomina na Twitterze Komitet Noblowski.
Márquez to wybitny przedstawiciel realizmu magicznego, czyli nurtu artystycznego w którym wydarzenia magiczne przeplatają się ze zwykłą codziennością. Popularny pisarz zmarł w 2014 roku.
W 1967 roku Gabriel García Márquez ukończył pracę nad powieścią "Sto lat samotności". Przyniosła mu ona ogólnoświatową sławę. Książka została okrzyknięta najważniejszym, zaraz po "Don Kichocie", dziełem w hispanojęzycznym kręgu kulturowym i jedną z najważniejszych pozycji w historii literatury.
"Sto lat samotności" to historia upadku rodziny Buendía, która osiadła we wsi Macondo. W tym świecie wszystkie fantastyczne wydarzenia są traktowane jako coś normalnego. Postaci przeżywają swoje namiętności i obawy, chwile bezgranicznego szczęścia, jak i cierpienia. Przydarzają im się dziwne, niespotykane sytuacje. Każdy bohater jest naznaczony piętnem tytułowej samotności.
Google Doodle na dzisiaj wykorzystuje motywy charakterystyczne dla "Stu lat samotności". Widzimy parę założycieli rodu, to Urszula Iguarán i José Arcadio Buendía. Jest statek w samym środku dżungli, są złote rybki pułkownika Aureliano, a w tle widać zabudowania Macondo. U dołu sunie kolej żelazna, której bali się mieszkańcy miasteczka. Cały obrazek otacza bujna, kolorowa roślinność. Obok widnieje podobizna pisarza.