Cztery Ewangelie oraz Dzieje Apostolskie zgodnie utrzymują, że był zdrajcą, różnią się jednak - zresztą tak jak w wielu sprawach - szczegółami.
Ewangelia Marka, wymieniając po kolei apostołów, kończy na Judaszu, "który Go wydał", podobnie jest w Ewangelii Mateusza i Łukasza: Judasz jest określony jako zdrajca. Poszedł do władz żydowskich, aby im Go wydać. Mateusz i Łukasz podają też cenę, za którą Judasz sprzedał Jezusa - słynne 30 srebrników.
Mateusz, Marek i Łukasz opowiadają, że Judasz zadenuncjował Jezusa pocałunkiem, którym wyróżnił Go spośród apostołów, gdy całą grupę osaczyli w ogrodzie oliwnym (zwanym w postbiblijnej literaturze "Ogrójcem") uzbrojeni wysłannicy arcykapłanów i "uczonych w Piśmie". Zdradę tę przepowiedział Jezus podczas wspólnego z apostołami (także z Judaszem) posiłku zwanego w późniejszej literaturze chrześcijańskiej "Ostatnią Wieczerzą".
Przepowiednię potwierdza najpóźniejsza Ewangelia Jana. Dodaje też informację, że Judasz był złodziejem, bo mając pieczę nad wspólnymi pieniędzmi ("trzosem") Jezusa i jego apostołów, podkradał z tego, co tam wkładano. Według Jana Jezus jednak wybrał Judasza świadomie, aby mogły się wypełnić słowa Psalmu 41, gdzie jest powiedziane: "Nawet przyjaciel mój, na którym polegałem i który chleb mój spożywał, podstępnie przeciw mnie wystąpił".
Z Ewangelii Mateusza i Dziejów Apostolskich dowiadujemy się też o tragicznym końcu Judasza. Dręczony wyrzutami sumienia odniósł owe 30 srebrników starszyźnie żydowskiej i powiedział: "Zgrzeszyłem, wydając człowieka niewinnego". Na co oni odrzekli: "Co nam do tego? To twoja rzecz". Wrzucił więc pieniądze do świątyni, odszedł i powiesił się.
Dzieje Apostolskie dodają opowieść apostoła Piotra, w której jest powiedziane, że za tamtą sumę Judasz kupił rolę, co nie zgadza się jednak z informacją Mateusza, że kupna dokonali zwierzchnicy żydowscy za zwrócone przez Judasza pieniądze. Piotr podaje też potworny szczegół o śmierci zdrajcy: "Pękł na pół i wypłynęły z niego wszystkie wnętrzności".
