Otto von Bismarck był pierwszym kanclerzem zjednoczonego Cesarstwa Niemieckiego. Urodził się koło Magdeburga, ale już w dzieciństwie trafił na Pomorze. Spędził tu też wczesną młodość. Stąd pochodziła jego żona - Johanna von Puttkamer. Ślub państwa Bismarck odbył się w 1847 r. w miejscowości Kołczygłowy koło Bytowa.
W 1862 r. Bismarck jako minister spraw zagranicznych przeforsował reformę w armii, tworząc z Prus militarną potęgę. Pięć lat później wrócił na Pomorze, kupując podsłupskie Warcino.
Wszystkie jego działania były podporządkowane zjednoczeniu Niemiec. Udało się to ostatecznie w 1871 r., po pokonaniu Francji. W tym czasie od pięciu lat sprawował urząd kanclerza. W latach 1879-87 dzięki jego staraniom doszło do zawarcia umów z Austro-Węgrami, Rosją, Włochami. W ten sposób Niemcy wkroczyły na drogę polityki imperialnej. W latach 1884-85 zdobyły liczne kolonie w Afryce. W polityce wewnętrznej von Bismarck podejmował walkę z opozycją katolicką. Był zwolennikiem bezwzględnej polityki germanizacyjnej na ziemiach polskich. Żelazny Kanclerz zmarł 30 lipca 1898 r.
