Jubileusz
Jubileusze obchodził już lud Starego Przymierza jako tzw. lata szabatowe (co siódmy rok) i jubileuszowe (co 50 lat - 7 x 7). Chrześcijanie nawiązali do tej tradycji dopiero w r. 1300, kiedy to papież Bonifacy VIII ustanowił obyczaj obchodzenia jubileuszy co 100 lat. Jego kolejny następca, Klemens VI, zwiększył częstotliwość zmieniając ją na pięćdziesięcioletnią i od r. 1350 działo się tak aż do Urbana VI, który w XIV wieku wprowadził cykl 33-letni (33 lata żył Jezus). Wreszcie Paweł II w r. 1475 ustanowił jako jubileuszowe każde 25-lecie. W Starym Przymierzu jubileusz był okazją do dobrych czynów, takich jak zwalnianie niewolników, darowanie wszystkich długów. W Nowym swoistym odpowiednikiem tamtych czynów są odpusty, które również przez różne dzieła dobroczynne, ale także uczestnictwo w sakramentach, modlitwę, pielgrzymki mają służyć Bogu i bliźnim. Rok 2000 jest oczywiście okazją szczególną.
