CO POWINIENEŚ ZAWRZEĆ W SWOJEJ WYPOWIEDZI:
- powieść, XX wiek;
- akcja podanego fragmentu rozgrywa się w Moskwie;
- Mistrza ujęła w nieznajomej kobiecie jej samotność;
- mistrz zajmuje się pisanie powieści, to zajęcie pochłania także poznaną kobietę;
- Małgorzata towarzyszy powstawaniu powieści poprzez wykonywanie codziennych obowiązków (wycieranie kurzu z książek), ale też poprzez czytanie powieści mistrza. Wróży mu sukces i ponagla do dalszej pracy;
- kobieta mówi nawet, że w powieści mistrza jest całe jej życie;
- określenie "mistrz" wymyśliła i używała jako pierwsza właśnie ona;
- mistrz opowiada całą historię poznania ukochanej i pisania powieści z perspektywy czasu Iwanowi;
- mistrz ze zdenerwowaniem wspomina swoje spotkanie z redaktorem, który "patrzył w kąt i nawet chichotał ze zmieszania", a także pytał, kto podsunął mistrzowi pomysł napisania książki na tak niedorzeczny temat;
- choć redaktor pytał o wiele rzeczy, nie interesowała go sama treść książki;
- książka mistrza nie została wydana: kiedy po dwóch tygodniach od spotkania z redaktorem znów poszedł do wydawnictwa, usłyszał, że redakcja ma dość materiału na najbliższe dwa lata;
- określenie "pannica" określa stosunek mistrza do redakcji;
- odkąd powieść została ukończona, relacje mistrza i ukochanej pogorszyły się. Kobieta jest opisana jako chuda, blada, ponura ("przestała się śmiać");
- Małgorzata ma poczucie winy w związku z tym, że prosiła, aby dać fragment do druku. Chce, aby mistrz ponownie napisał powieść;
- Miłość jest przedstawiona jako uczucie nagłe ("nieoczekiwanie zrozumiałem, że przez całe życie kochałem tę właśnie kobietę!")
CO POWINIENEŚ ZAWRZEĆ W SWOJEJ WYPOWIEDZI:
- Stanisław Trembecki to poeta oświeceniowy;
- "Wilk i baranek" to bajka, morał znajduje się na początku: "Racyja mocniejszego zawdy lepsza bywa";
- dydaktyczny charakter utworu;
- postaci zwierząt oddają typy charakterów ludzkich i ich typowych zachowań;
- wilk chce pożreć jagniątko, dlatego wynajduje ku temu powód: widząc, jak zwierzę pije ze strumyka, unosi się, że strumyk należy do niego;
- wilk nie ma racji, jednak jagniątko, bojąc się, potakuje wilkowi, bojąc się zostania pożartym, prosi o litość;
- wilk wszczyna kłótnię, bo jest głodny, chce pożreć jagniątko ("Wilk tam na czczo nadszedłszy, szukając napaści");
- argumenty wilka są bezsensowne: mówi, że psy i pasterze na niego szczekają; że jagniątko kłamie i obraża go;
- wilk oddaje zachowania ludzi silnych, często wysoko urodzonych, a jagniątko ? ludzi słabych, zależnych od innych;
- utwór Herberta jest współczesny, zapisany prozą;
- przełamana jest konwencja: wilk, tłumacząc owcy, dlaczego ją musi zjeść, powołuje się na bajki i utarty schemat zachowań;
- sceneria, w której dzieje się akcja, nie jest bajkowa: zamiast lasu jest zagroda, a zamiast owieczki, która uciekła od mamy ? owieczka, której mamę zjadł wilk;
- wilk przywołuje postać Ezopa, pierwszego bajkopisarza, uważa, że to przez utrwalanie motywu złego wilka musi teraz zjeść owieczkę ("Gdyby nie Ezop, usiedlibyśmy na tylnych łapach i oglądalibyśmy zachód słońca");
- opis sytuacji jest bardzo ironiczny: wilk to wrażliwe zwierzę lubiące zachody słońca, owieczka natomiast grzecznie, bez przerażenia pyta, czy wilk musi ją zjeść;
- wilk mówi, jakby opowiadał bajkę ? owieczce oraz odbiorcy. Typową formułę: "Nie naśladujcie..." przełamują słowa: "Nie poświęcajcie się dla morału";
- oba teksty mają podobne tytuły i bohaterów. Jednak utwór Herberta jest współczesny, a bajka Trembeckiego ? oświeceniowa. Trembecki obnaża ludzką naturę, natomiast Herbert skupia się na konwencji i tym, że prowadzi do powtarzalności i przewidywalności.