Utopił się, choć obok pływało kilkanaście osób. Ratownik: Tonący nie macha rękami, nie woła o pomoc

25-letni mężczyzna utopił się na krakowskim kąpielisku, choć wokół niego pływało kilkanaście osób. Nikt nie zauważył dramatu rozgrywającego się kilka metrów dalej. W rozmowie z Gazeta.pl ratownik medyczny tłumaczy, dlaczego niełatwo zauważyć tonącego oraz jak pomóc w takiej sytuacji.

Chcesz wiedzieć szybciej? Polub nas

W sobotę na niestrzeżonym odcinku kąpieliska w krakowskich Bagrach doszło do utonięcia 25-letniego mężczyzny - podało TVP Info.

Topił się, a dookoła pływali ludzie. 25-latek utonął w Krakowie http://t.co/V8zT4yHsqa

? TVP Info (@tvp_info) June 8, 2015

Portal dotarł do zapisu monitoringu, który zarejestrował całe zajście. Na nagraniu widać, jak mężczyzna zaczyna się topić, ale nikt z obecnych nie zwraca na niego uwagi. Chwilę po tym, jak mężczyzna poszedł na dno, w tym samym miejscu przepływa ktoś na materacu.

TVP Info tłumaczy, że kamery nie są pod stałą kontrolą, dlatego nikt nie zauważył tragicznej śmierci.

Jak zauważyć tonącego? Jak pomóc?

O wyjaśnienie kilku mitów związanych z bezpieczeństwem nad wodą poprosiliśmy Łukasza Stępnia, ratownika medycznego i współautora bloga Kryzysowo.pl.

Olga Kołakowska: W internecie krąży historia o kapitanie, który ratuje dziewczynkę tonącą tuż za plecami rodziców. Ojciec dziecka w ogóle nie zauważa niebezpieczeństwa, bo myśli, że tonący głośno wzywa pomocy. Tymczasem najczęściej tonie się bezgłośnie.

Łukasz Stępień: Zgadza się. Osoba, która się topi, ma usta na powierzchni wody przez pół sekundy, maksymalnie sekundę. Myśli tylko o tym, żeby wziąć haust powietrza, a nie wołać o pomoc.

Nawet język polski jest przeciwko nam w takim momencie. Słowa "ratunku" czy "pomocy" są bardzo długie w porównaniu z angielskim "help". Nie ma możliwości, żeby je wykrzyczeć. Często zresztą w takich przypadkach dochodzi do zachłyśnięcia, woda dostaje się do płuc, do żołądka, co jeszcze bardziej utrudnia wzywanie pomocy.

A jak się porusza tonący? Z filmów znamy taki obraz: krzyki, machanie rękami do ratownika, rozchlapywanie wody.

- Rękami tonący na pewno nie macha, bo gdy tylko je podniesie, idzie na dno. Raczej stara się rozgarniać wodę, żeby utrzymać się na powierzchni. Często utrzymuje pozycję pionową, czasem próbuje płynąć do tyłu, ale mu to nie wychodzi, ma nieskoordynowane ruchy. Najbardziej charakterystyczne zachowanie tonącego jest takie, że bierze haust powietrza, idzie pod wodę, wynurza się, potem znowu haust i znowu pod wodę. Robi to w chaotyczny, niezgrabny sposób. Jeśli jesteśmy blisko tonącego, np. na statku, to od razu rzuca się w oczy także jego nieobecny wzrok.

Generalnie jeżeli nie jesteśmy pewni, czy ktoś się bawi, czy naprawdę tonie, najlepiej jest krzyknąć: "czy wszystko w porządku?". Jeśli nam nie odpowie, to sygnał, że trzeba reagować.

Na tym filmie jest tonące dziecko. Zobaczysz je szybciej niż ratownik? [WIDEO]>>>

Czyli wygląda to zupełnie inaczej niż w "Słonecznym patrolu". Wyobrażam sobie, że ten serial musi strasznie wkurzać prawdziwych ratowników.

- Tak. A największa krzywda, jaką "Słoneczny Patrol" zrobił ratownictwu medycznemu, to pokazywanie fałszywego obrazu resuscytacji. W telewizji to wygląda tak: wyciągamy kogoś z wody, resuscytacja trwa 30, góra 60 sekund i pacjent nagle odzyskuje przytomność, zaczyna kasłać wodą, grzecznie dziękuje ratownikom, a potem odchodzi i wszystko gra.

W rzeczywistości nie jest aż tak przyjemnie. Osoba podtopiona wymaga przyjazdu karetki z pełnym osprzętem. Resuscytacja też nie wygląda jak w filmie, a trzeba ją prowadzić aż do przybycia pogotowia, co może trwać nawet 45 minut w przypadku małych miejscowości. W dodatku resuscytacja jest wyczerpująca fizycznie. Najwygodniej jest, jeśli uczestniczą w niej przynajmniej dwie osoby - jedna prowadzi resuscytację, a druga ją zmienia po mniej więcej dwóch minutach.

Kiedy można przerwać resuscytację?

- Gdy przyjedzie karetka. Gdy podtopionemu wrócą krążenie i oddech. Albo kiedy zupełnie opadniemy z sił. Jeszcze jedna ważna sprawa, o której zwykle się nie mówi: osoby podejmujące resuscytację często w zamieszaniu zapominają o wezwaniu pogotowia! To wydaje się absurdalne, ale to jest częsty i poważny problem.

Zwykle, wzywając karetkę, podajemy dyspozytorowi adres. A co powiedzieć, gdy np. jesteśmy na niestrzeżonym kąpielisku?

- Powiedzmy, z jakiej miejscowości szliśmy, jaką drogą, co widzimy wokół siebie. Zwróćmy uwagę na charakterystyczne elementy w okolicy, np. jakiś kościół czy ruiny. Tylko pamiętajmy, że to musi być coś rozpoznawalnego dla każdego. Przypomniała mi się historia z czasów pracy w pogotowiu. Ktoś zadzwonił po karetkę, a gdy zapytaliśmy, gdzie dokładnie jest kąpielisko, na którym doszło do wypadku, odpowiedział "obok chałupy Heńka Maliniaka".