dziura ozonowa

zaobserwowano nad Antarktydą w połowie lat 80. ubiegłego wieku. Zaledwie kilkanaście miesięcy później, bo w 1987 r., w ramach traktatu montrealskiego w życie weszły międzynarodowe regulacje zabraniające używania rozkładających ozon chemikaliów. Mleko już się jednak rozlało i dziura ozonowa jest faktem

Dziura ozonowa powstaje podczas niszczenia warstwy ozonowej Ziemi. Wówczas do atmosfery uwalniane są związki chemiczne nazywane freonami i halonami, które są szkodliwe dla środowiska i mogą utrzymywać się w atmosferze nawet do 100 lat. Naukowcy alarmują, że jeśli ludzie nie wprowadzą zmian

Naukowcy od lata badają zjawisko zubożenia warstwy ozonowej. Tegoroczne pomiary są dla nich niepokojące, zwłaszcza że w ubiegłym roku dziura ozonowa nad Antarktydą miała najmniejszy rozmiar od 38 lat, czyli rozpoczęcia pomiarów. Dziura ozonowa osiągnęła rozmiar Antarktydy. Naukowcy alarmują Pomiary

Choć o dziurze ozonowej słyszymy rzadko lub wcale, to nie znaczy, że naukowcy o niej zapomnieli. I na początku stycznia ONZ-owski panel opublikował (ukazujący się co cztery lata) raport podsumowujący, co robimy z problemem dziury ozonowej i jakie są skutki. I - co nie zdarza się często - ludzkość

Choć samo zjawisko zubożenia warstwy ozonowej naukowcy badają od lat, to tegoroczna, rekordowo duża, dziura nad biegunem północnym jest warta odnotowania. Dziura ozonowa nad biegunem północnym to nietypowe zjawisko. Skąd powstała? Wpływ na jej powstanie miały przede wszystkim ekstremalnie niskie

Naukowcy już od miesięcy alarmują, że stan warstwy ozonowej w atmosferze ziemskiej nie napawa w tym roku optymizmem. W kwietniu badacze z NASA ogłosili, że dziura ozonowa nad Arktyką osiągnęła rekordowo dużą powierzchnię od początku 41-letnich pomiarów. Zdecydowanie większy problem występuje

Choć ilość ozonu w górnych warstwach atmosfery (gazu chroniącego nas przed nadmiarem promieniowania nadfioletowego Słońca) już nie spada, wciąż trudno przewidzieć, kiedy jego stężenie wróci do poziomu sprzed kilku dekad. Grupa naukowców przestrzega w raporcie na łamach "Nature", że dziura ozonowa

Dziś Piątek dla klimatu - jak co tydzień w Gazeta.pl i next.gazeta.pl piszemy na temat związany z trwającym kryzysem klimatycznym. Jeśli jesteś po trzydziestce (lub tuż przed), to pewnie pamiętasz, jak dużo mówiło się o dziurze ozonowej. Tematem zajmowali się światowi liderzy, mówiło się o freonach

, że powłoka ochronna Ziemi zaczęła się powoli odbudowywać. Dziura ozonowa - czyli ogromna wyrwa w ozonosferze pojawiająca się co roku w okresie letnim nad Antarktydą - jak na razie nie kurczy się. Jeśli jednak przewidywania badaczy sprawdzą się i warstwa ochronnego gazu nad całą planetą będzie się odbudowywać

olbrzymiej dziury ozonowej, znacznie większej od tej, która teraz każdej wiosny tworzy się nad Antarktydą. - Przez tę dziurę zaczęły docierać do powierzchni Ziemi zwiększone dawki promieniowania UV. Okazały się one zabójcze dla większości lądowych roślin i zwierząt - mówi Sephton. Potem upadła kolejna kostka